11 abr 2008

Autó: Juanma Sarasola ‘Xaun’

Traduzión hexa por er propio autó al andalú deh’er poema orihiná “Ekibeheraren balada”, k’ehtá publikao en er libro “Ametsek ez dute kartzelarik”.


BALADA DER ZÓ MENGUANTE

Trihte ironía
ar dezohà la margarita,
de zè mi zó
ah pazao a zè ehtreyita,
de kálida zerkanía
a pálida lehanía…

De zè mi zó,
imán y rebitalizaó
m’ah yebao del amó
al árido dezierto,
der remanzo y del oazih
a l’ahitazión y ar dehkonzierto.

T’ah ío, de mudanza
der zentro’e mi korazón
a una ehkinita.
E pazao
d’alegríah y ahperanzah
a la komezón
y a una trihteza infinita.

Mi korazón
komo anteh ya no parpita,
loko d’amó, d’amó loko;
aora grita, zordo doló…
apagándoze pokit’a poko.

Tu zó fue er krizó
d’iluzioneh y zertezah;
aora ke t’ah ío zoi un arbo zin zabia,
namáh korteza…

Me da pena,
me da rabia,
m’embarga la trihteza,
enonde plantamoh nuehtra fló
aora namáh k’ai maleza.

La luh ke me diteh
te l’agradehko,
zinzeramente,
y aora, en er prezente
akeyoh rayoh atezoro
y melankóliko amanehko.

Tu zó enzendió
mah d’un momento
y engrandezió
mi uniberzo;
pero, aora, en er firmamento
ereh ehtreyita,
dihna, ezo zí,
de mil y un berzoh…
y dun ebokaó lamento.

No hay comentarios: